Μέσα σε μια υπέροχη λιακάδα και απρόσμενα ζεστό καιρό απόλαυσαν χθες οι εκδρομείς του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου (μέλη του δ.σ., χορευτές και φίλοι) , που βρέθηκαν μαζί με αμέτρητους άλλους επισκέπτες στην κοσμοπλημμυρισμένη Νάουσα- το δρώμενο «Γενίτσαροι και Μπούλες».
Το έθιμο αυτό χαρακτηρίζει τη Νάουσα την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Από το πρωί η πόλη βούλιαξε από κόσμο, που ακολουθούσε τα μπουλούκια που έκαναν το γνωστό τους δρομολόγιο. Το προσκύνημα στο ανθισμένο Δημαρχείο (μια υπέροχη ροζ μανόλια ακουμπούσε πάνω του), όπου ο Δήμαρχος της πόλης τους έδινε την άδεια να συνεχίσουν την περιοδεία τους στις γειτονιές της πόλης. Από κοντά τους και εμείς μαζί με τις φωτογραφικές μας μηχανές εκστασιασμένοι απαθανατίζαμε τις πατινάδες, τους χορούς και την απίστευτη ιεροτελεστία που απαιτεί το έθιμο σε κάθε του έκφραση. Σε μόνιμο ηχητικό μότο, ο ζουρνάς και το νταούλι, συνόδευε τους πρωταγωνιστές του εθίμου με τις παραδοσιακές φορεσιές. Παντού ήταν διάχυτα το κέφι, ο ενθουσιασμός και ο αυθορμητισμός.
Οι Ναουσαίοι τελούν με ευλάβεια αυτό το αναλλοίωτο έθιμο που φέρνει πάνω του άρωμα αρχαιότητας και ενσωματώνει στοιχεία της νεότερης ιστορίας και της Επανάστασης του 1821. Με το δίκιο τους λοιπόν χθες καμάρωναν, είτε ακολουθώντας οι ίδιοι τα δρώμενα, είτε συνωστισμένοι στους εξώστες των σπιτιών τους, στα περισσότερα από τα οποία, λίγο πριν, είχε τελεστεί με ιεροπρέπεια και μεγάλη συγκίνηση η διαδικασία του ντυσίματος της «Μπούλας» ή του «Γενίτσαρου» γιου τους. Οι τελετουργοί, που είναι πάντα μόνο νέοι άνδρες, οι «Γενίτσαροι» ακόμη και η γυναικεία μορφή «Η Μπούλα» (νύφη) που την υποδύεται πάντα άνδρας, ακούραστοι έδιναν ζωή στο μοναδικό αυτό δρώμενο, που μέσω των συμβολισμών του, χόρευαν ασταμάτητα σχεδόν παντού, σταματώντας κάθε τόσο σαν να ήθελαν να αποδώσουν ειδικό χαιρετισμό μνήμης και δέους σε εκείνους που ηρωικά έπεσαν κάποτε σε αυτή την πόλη, να αποδώσουν δηλαδή τιμή στο ηρωικό παρελθόν της.
Και μέσα σ’ όλα αυτά, δυναμικό «παρών» έδωσε το Λύκειο Ελληνίδων Νάουσας που με το παραδοσιακό γαϊτανάκι και άλλους χορούς έδινε έναυσμα για γλέντι ατελείωτο μέσα στο πάρκο, προσφέροντας στους επισκέπτες ναουσαίικο κρασί.
Αυτό που επίσης ήταν χαρακτηριστικό, ήταν οι άπειρες ψησταριές, στημένες σε πολλά σημεία των δρόμων, που με την τσίκνα τους ήταν σαν να απέδιδαν ωδές στο Θείο για την ευλογημένη τους παράδοση και την τύχη του τόπου τους να έχουν διατηρήσει αυτό το υπέροχο ταξίδι στο χρόνο, στα χρώματα και στην τέχνη.
Η μεγάλη αυτή αποκριάτικη γιορτή, ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διαπιστώσουμε πόσο κοντά μας φέρνει η παράδοση και το πόσο μας έχει απομακρύνει η καθημερινότητά μας.
Και του Χρόνου!
