Το Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου έλαμψε προχθές το βράδυ της Δευτέρας 20 Ιουνίου 2022, με χρώματα και χαμόγελα!!! Παραδοσιακές φορεσιές, μελωδίες και χοροί ενθουσίασαν το πολυπληθές κοινό που παρακολούθησε μαγεμένο την υπέροχη γιορτή λήξης των μαθημάτων ελληνικών χορών του Λυκείου Ελληνίδων Βόλου και κατέκλυσε από νωρίς κάθε σπιθαμή της αυλής και του κήπου του Μουσείου.
Ήταν η καθιερωμένη ετήσια παράσταση των μικρών χορευτών, μια εκδήλωση χαράς και συγκίνησης, όπου οι οικογένειές τους, τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου καθώς και πολλοί φίλοι του Λ.Ε.Β. καμάρωσαν τις προσπάθειες στα πρώτα χορευτικά τους βήματα.
Από το 1974 πραγματοποιήθηκαν αμέτρητες αντίστοιχες παραστάσεις αρχικά στα κινηματοθέατρα της εποχής «Αττίκ» και «Αχίλλειον». Στη συνέχεια, από το 1986 που πρωτολειτούργησε το Θερινό Δημοτικό Θέατρο Βόλου φιλοξενήθηκαν εκεί όλες σχεδόν οι παραστάσεις του Λ.Ε.Β. και στο Θερινό της Ν. Ιωνίας τα τελευταία χρόνια, δίνοντας την ευκαιρία στα παιδιά να βιώσουν την χαρά του χορού, ντυμένα με τις παραδοσιακές φορεσιές και προσφέροντας θέαμα, μέσα σε πανδαισία χρωμάτων, ήχων και ρυθμού. Ατέλειωτες ομάδες και παραστάσεις, αφιερώματα σε πολλά θέματα της λαογραφίας πραγματοποιήθηκαν σε μια χρονική περίοδο 45 χρόνων, με τη συμμετοχή πολλών μικρών Βολιωτών.
Φέτος, μετά από μια διακοπή δυόμιση περίπου χρόνων αυτής της σημαντικής συνεχούς πορείας των παραστάσεων, λόγω της επιδημίας, φιλοξενηθήκαμε στο Αρχαιολογικό Μουσείο, ένα χώρο στενά δεμένο με την ιστορία και το παρελθόν του τόπου μας. Με φόντο την υπέροχη πρόσοψη του Μουσείου οι μικροί χορευτές χόρεψαν για τις οικογένειές τους και τους φίλους τους, δίνοντας το παρών στην επανεκκίνηση της αγαπημένης τους δραστηριότητας. Παρουσιάστηκαν χοροί από την Ήπειρο, τη Θράκη, τα Νησιά, την Μακεδονία με την εκπαιδευτική εποπτεία του δασκάλου τους Θανάση Μπέα, ενώ το κλείσιμο ήταν αφιερωμένο στη φετινή Μνήμη της αγαπημένης μας Μικράς Ασίας. Επίσης, κείμενα και αφηγήσεις για τους οικογενειακούς «θησαυρούς» των προγόνων, τη σχέση τους με την ιστορία και τη λαογραφία παρουσίασαν τα παιδιά των χορευτικών ομάδων με ιδιαίτερη επιτυχία, ενώ παρεμβλήθηκε μικρό αντίστοιχο θεατρικό σκετς από τα μέλη της θεατρικής ομάδας του Λ.Ε.Β. Κώστα Βαρδάκη και Νατάσα Μαντούδη.
Η παράσταση με τίτλο «Απ’ το Μουσείο δεν θέλω να βγω…» πραγματοποιήθηκε με την ευγενική υποστήριξη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μαγνησίας με την φροντίδα του οποίου τα παιδιά ξεναγήθηκαν στις συλλογές του Μουσείου, πριν την εκκίνηση της παράστασης, το θέμα της οποίας ήταν συνυφασμένο με τη μουσειακή εκπαίδευση. Την εκδήλωση άνοιξε η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων κ. Ανθή Μπάτζιου καλωσορίζοντας τους μικρούς και μεγαλύτερους χορευτές και τις οικογένειές τους, χαιρέτησε η πρόεδρος του Λ.Ε.Β. Μ. Σπανού και παρουσίασε η Άννα Κουτσελίνη, έφορος χορού, η οποία είχε τη γενική οργάνωση της εκδήλωσης.
Μεταξύ των θεατών, ήταν και ο Γιώργος Βαγίτσης, ο οποίος απόλαυσε την προσπάθεια των δύο εγγονών του, ενώ ταυτόχρονα του δόθηκε η ευκαιρία να θυμηθεί την εποχή που υπήρξε μέλος των χορευτικών ομάδων του Λ.Ε.Β., στις αρχές της δεκαετίας του 1970, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε στην Θεσσαλία και στον Χριστόφορο Σεμέργελη:
«Αρχικά το 1972, μαθητής στην 5η τάξη του 2ου Γυμνασίου Αρρένων Βόλου, γράφτηκα σ’ ένα τμήμα ελληνικών χορών στην πρώην Νομαρχία, που είχε ιδρύσει ο τότε Νομάρχης Μαγνησίας, Κώστας Μπράβος (σ.σ. στρατιωτικός που διετέλεσε μέχρι και υπουργός επί χούντας), με πρωτοβουλία ενός καθηγητή σωματικής αγωγής, του Λάμπρου Παπαποστόλου, ο οποίος συγκέντρωσε μαθητές από σχολεία του Βόλου. Μεταξύ των δασκάλων που είχαμε, ήταν ο Παύλος Τιλελής, επίσης γυμναστής και σπουδαίος χορευτής από το Λύκειο Ελληνίδων Βόλου. Όταν το νομαρχιακό συγκρότημα χορών έπαψε να λειτουργεί, εκείνος μας πρότεινε να συνεχίσουμε στο Λύκειο, που μας «αγκάλιασε» με μεγάλη ζέση», θυμήθηκε στην αρχή της συζήτησης ο 67χρονος, πλέον, Βολιώτης, ο οποίος στα νιάτα του ασχολήθηκε με περίσσιο μεράκι με τους παραδοσιακούς χορούς. Έπειτα από την αποφοίτησή του από το σχολείο, ο κ. Βαγίτσης κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική θητεία του. Με την ολοκλήρωση των υποχρεώσεών του, άρχισε να εργάζεται, πρώτα ως σχεδιαστής στη ΜΕΤΚΑ και από το 1986 μέχρι πρόσφατα που συνταξιοδοτήθηκε στην Εθνική Ασφαλιστική. «Συνέχισα να χορεύω για τέσσερα – πέντε χρόνια μετά τον στρατό. Στο τέλος με απορρόφησαν οι υποχρεώσεις, οικογενειακές και επαγγελματικές, αλλά και η ενασχόλησή μου με το ποδόσφαιρο, φορώντας τη φανέλα του Μαγνησιακού Βόλου. Πάντως, το 2015, όταν γιορτάστηκαν τα πενήντα χρόνια λειτουργίας των χορευτικών τμημάτων του Λυκείου Ελληνίδων στον Βόλο, με κάλεσαν και χόρεψα τιμής ένεκεν. Φορέσαμε ξανά τις στολές μας και λάβαμε μέρος στην επετειακή παράσταση που δόθηκε τότε. Μοναδική εμπειρία και αναβίωσαν τα υπέροχα χρόνια που πέρασα, όταν ήμουν ενεργός χορευτής», είπε στη συνέχεια. Το προ επταετίας αντάμωμα των παλιών χορευτών αναθέρμανε το ενδιαφέρον του Γιώργου Βαγίτση, ο οποίος υποσχέθηκε στον εαυτό του, να φροντίσει για την εγγραφή των εγγονών του στα χορευτικά τμήματα του Λυκείου Ελληνίδων. Κάτι που έγινε πραγματικότητα το φθινόπωρο του 2021. Έτσι, οι οκτάχρονες κόρες των παιδιών του, η Μαλένα Τσιώτα και η Δήμητρα Σιούλα, συνέχισαν την οικογενειακή παράδοση, παρότι μεσολάβησε ένα διάστημα τεσσάρων και πλέον δεκαετιών. «Τα δύο προηγούμενα χρόνια, εξαιτίας του κορωνοϊού, δεν είχαμε τέτοιες δραστηριότητες. Με το που άρθηκαν, όμως, οι περιορισμοί, στείλαμε τις εγγονές μου στο Λύκειο, κατόπιν δικής μου προτροπής, για να τις φέρουμε σε επαφή με τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς. Τα κορίτσια έμειναν πολύ ευχαριστημένα και ειδικά το τελευταίο δίμηνο, που έκαναν πρόβες για την παράσταση, το χάρηκαν ακόμη περισσότερο», ανέφερε ο κ. Βαγίτσης, ο οποίος κλείνοντας αναφέρθηκε με θαυμασμό στον Γιάννη Πραντσίδη, δάσκαλο χορού στο Λ.Ε.Β. από το 1970. «Μοναδικός στο είδος του και μέχρι σήμερα είναι παράδειγμα προς μίμηση».
